Καί ό πλέον προηγμένος λαός τής Εύρώπης σήμερα , έάν ύφίστατο τήν άνάλγητη μεταχείρηση έξανδροπισμού πού ύφίσταται ό έλληνικός λαός άπό τήν άστική του ήγεσία , σέ πολύ λιγώτερο άπό 150 χρόνια θά μεταβαλλόταν σέ άγέλη πιθήκων .
Κανένας λαός δέν ύφίσταται καί ούτε μπορεί ν' άντέξη μιάν άνάλογη μεταχείρηση γιά πολύ .
Η Ελλάδα κατάντησε ένα άπέραντο ψυχοκτονείον , όπου ό ήθικός άκρωτηριασμός καί ή διαρκής πνευματική στρέβλωση όδηγούν μέ μαθηματικήν άκρίβεια στή βολή , δηλαδή στόν άνευ όρων συμβιβασμό καά άναπόφευκτα στήν ψυχική άναπηρία .
Ο μέσος όρος ψυχικής θνησιμότητας κατάντησε νά είναι γύρω στά 25 καί ό έλληνικός λαός μετεβλήθη σέ πειραματόζωο τής Ιστορίας . Ισως έτσι ήταν πάντα , μά όλα τούτα έχουν καταντήσει ύπέρογκα , ώστε νά γίνονται φανερά κάθε μέρα . Καί ή έμμονή τους κουράζει.
Γνωρίζομε βέβαια ότι ή πείρα είναι άπό τά πλέον δυσμετάδοτα πράγματα τού κόσμου . Αν ή πείρα μπορούσε νά μεταδοθή , στήν κόλαση θά ύπήρχε μόνο ό Αδάμ καί ή Εύα . Οί πρωτόπλαστοι έχασαν μιά όλόκληρη ζωή γιά μιά γνώση καί είναι νόμος , φαίνεται , ή γνώση νά μήν κερδίζεται παρά μόνο μέ ζωή .
Οί νεώτεροι όμως έχουν χρέος νά άντιληφθούν έγκαίρως καί ν' άντιταχθούν .
Καί λέμε έγκαίρως έπειδή ή σοφία τής καταστάσεως συνίσταται στό ότι γίνεται κατανοητή μετά τά τριάντα , όταν δηλ. είναι πλέον άργά . Ο μέγας σύμμαχός της είναι ή ίδια ή ζωή .
Αφήσαμε σκοπίμως μιάν λέξη άόριστη στά γραφόμενά μας γιά νά τήν όρίσωμε τώρα :
κατεστημένο λέγοντας έννοούμε ένα άόρατο λερναίο θηρίο πού τρέφεται άποκλειστικά μέ άνθρώπινες ψυχές ' περίπου όπως ό διάολος . Πρέπει οί νέοι νά άντιληφθούν έγκαίρως ότι , όσο άδρανούν , ή ζωή τους είναι μονοσημάντως προωρισμένη ν' άποτελέση βορά στό θηρίο αύτό . Ούτε νά αύταπατώνται πρέπει , ούτε ξέγνοιαστοι νά ζούν . Γιατί είναι στή φύση τού θηρίου νά είναι άνάλγητο , προικισμένο μέ άπέραντη δολιότητα καί μέ τό αίσθημα τής ίστορικής έπιβίωσης άπωλεσμένο . Ακριβώς γιά τόν λόγο τούτο πρό ούδενός όρρωδεί , προκειμένου νά μεταβάλλη τά πάντα σέ έργαλεία τών έπιδιώξεών του .
Καί αύτό άκριβώς κάνει , χρόνια τώρα . Οτι σέ άλλους λαούς είναι σκοπός τής ύπαρξής τους,
στόν Ελληνα έχει μεταβληθή σέ ένοχον βάρος ώς σέ σημείο κατάθλιψης .
Τό ((Εθνος)) , ή (( πατρίς)) , τά ((έθνικά ίδεώδη)) καί όσα πράγματα σάν ίερά προφέρονται σπανίως , έδώ έχουν καταντήσει κουβέντες τής καθημερινής συναλλαγής .
Τούτο σημαίνει ότι αύτά τά πράγματα δέν άντιπροσωπεύουν τίποτε γιά κανέναν ' ότι δέν είναι παρά τό άπαιτούμενο πλέγμα ένοχής γιά τούς άφελείς .
Ο νεώτερος όμως Ελληνας άκριβώς έξ αίτίας τού ποιού τής ήγεσίας του --πού έστάθη άνίκανη νά δημιουργήση παράδοση καί νά έπιτύχη μιά όποιαδήποτε συμπύκνωση τής ίδέας τού έθνους -- έχει τήν προνομία νά γεννιέται έλεύθερος άπό τό παρελθόν . Προνομία καί δυστυχία μαζί .
Τό θηρίο έμερίμνησε νά τόν καταστήση άμνήμονα , έπιλήσμονα καί συναισθηματικό ύποχείριο τών άνθρωποβόρων διαθέσεών του . Τήν έλλάχιστη συνείδηση τού παρελθόντος ήμβλυνε στό αίσθημα μιάς τρλλής ((φιλοπατρίας)) καί ((πολεμικής άρετής)) , μεταθέτοντας τον στήν κατάσταση τού μονίμου ύποζυγίου .
Αλλ' άς μή αύταπατώμεθα : ((ή ίδέα τού έθνους έπιβάλλει πολλάκις είς τόν φορέα της νά έγκαταλείψη τήν ίδέα τής πατρίδος )) .
Η άναζήτηση τής ίδέας τού έθνους , πού είναι τήν ώρα τούτη έπείγουσα , ήταν τό κύριο μέλημα στίς σελίδες τού βιβλίου μας .
Ο,τι κυρίως προσπαθήσαμε νά μεταδώσουμε στόν άναγνώστη ήταν ή ίκανότης τού δυσπιστείν .
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ -ΛΕΥΚΑΔΑ 1975
Κανένας λαός δέν ύφίσταται καί ούτε μπορεί ν' άντέξη μιάν άνάλογη μεταχείρηση γιά πολύ .
Η Ελλάδα κατάντησε ένα άπέραντο ψυχοκτονείον , όπου ό ήθικός άκρωτηριασμός καί ή διαρκής πνευματική στρέβλωση όδηγούν μέ μαθηματικήν άκρίβεια στή βολή , δηλαδή στόν άνευ όρων συμβιβασμό καά άναπόφευκτα στήν ψυχική άναπηρία .
Ο μέσος όρος ψυχικής θνησιμότητας κατάντησε νά είναι γύρω στά 25 καί ό έλληνικός λαός μετεβλήθη σέ πειραματόζωο τής Ιστορίας . Ισως έτσι ήταν πάντα , μά όλα τούτα έχουν καταντήσει ύπέρογκα , ώστε νά γίνονται φανερά κάθε μέρα . Καί ή έμμονή τους κουράζει.
Γνωρίζομε βέβαια ότι ή πείρα είναι άπό τά πλέον δυσμετάδοτα πράγματα τού κόσμου . Αν ή πείρα μπορούσε νά μεταδοθή , στήν κόλαση θά ύπήρχε μόνο ό Αδάμ καί ή Εύα . Οί πρωτόπλαστοι έχασαν μιά όλόκληρη ζωή γιά μιά γνώση καί είναι νόμος , φαίνεται , ή γνώση νά μήν κερδίζεται παρά μόνο μέ ζωή .
Οί νεώτεροι όμως έχουν χρέος νά άντιληφθούν έγκαίρως καί ν' άντιταχθούν .
Καί λέμε έγκαίρως έπειδή ή σοφία τής καταστάσεως συνίσταται στό ότι γίνεται κατανοητή μετά τά τριάντα , όταν δηλ. είναι πλέον άργά . Ο μέγας σύμμαχός της είναι ή ίδια ή ζωή .
Αφήσαμε σκοπίμως μιάν λέξη άόριστη στά γραφόμενά μας γιά νά τήν όρίσωμε τώρα :
κατεστημένο λέγοντας έννοούμε ένα άόρατο λερναίο θηρίο πού τρέφεται άποκλειστικά μέ άνθρώπινες ψυχές ' περίπου όπως ό διάολος . Πρέπει οί νέοι νά άντιληφθούν έγκαίρως ότι , όσο άδρανούν , ή ζωή τους είναι μονοσημάντως προωρισμένη ν' άποτελέση βορά στό θηρίο αύτό . Ούτε νά αύταπατώνται πρέπει , ούτε ξέγνοιαστοι νά ζούν . Γιατί είναι στή φύση τού θηρίου νά είναι άνάλγητο , προικισμένο μέ άπέραντη δολιότητα καί μέ τό αίσθημα τής ίστορικής έπιβίωσης άπωλεσμένο . Ακριβώς γιά τόν λόγο τούτο πρό ούδενός όρρωδεί , προκειμένου νά μεταβάλλη τά πάντα σέ έργαλεία τών έπιδιώξεών του .
Καί αύτό άκριβώς κάνει , χρόνια τώρα . Οτι σέ άλλους λαούς είναι σκοπός τής ύπαρξής τους,
στόν Ελληνα έχει μεταβληθή σέ ένοχον βάρος ώς σέ σημείο κατάθλιψης .
Τό ((Εθνος)) , ή (( πατρίς)) , τά ((έθνικά ίδεώδη)) καί όσα πράγματα σάν ίερά προφέρονται σπανίως , έδώ έχουν καταντήσει κουβέντες τής καθημερινής συναλλαγής .
Τούτο σημαίνει ότι αύτά τά πράγματα δέν άντιπροσωπεύουν τίποτε γιά κανέναν ' ότι δέν είναι παρά τό άπαιτούμενο πλέγμα ένοχής γιά τούς άφελείς .
Ο νεώτερος όμως Ελληνας άκριβώς έξ αίτίας τού ποιού τής ήγεσίας του --πού έστάθη άνίκανη νά δημιουργήση παράδοση καί νά έπιτύχη μιά όποιαδήποτε συμπύκνωση τής ίδέας τού έθνους -- έχει τήν προνομία νά γεννιέται έλεύθερος άπό τό παρελθόν . Προνομία καί δυστυχία μαζί .
Τό θηρίο έμερίμνησε νά τόν καταστήση άμνήμονα , έπιλήσμονα καί συναισθηματικό ύποχείριο τών άνθρωποβόρων διαθέσεών του . Τήν έλλάχιστη συνείδηση τού παρελθόντος ήμβλυνε στό αίσθημα μιάς τρλλής ((φιλοπατρίας)) καί ((πολεμικής άρετής)) , μεταθέτοντας τον στήν κατάσταση τού μονίμου ύποζυγίου .
Αλλ' άς μή αύταπατώμεθα : ((ή ίδέα τού έθνους έπιβάλλει πολλάκις είς τόν φορέα της νά έγκαταλείψη τήν ίδέα τής πατρίδος )) .
Η άναζήτηση τής ίδέας τού έθνους , πού είναι τήν ώρα τούτη έπείγουσα , ήταν τό κύριο μέλημα στίς σελίδες τού βιβλίου μας .
Ο,τι κυρίως προσπαθήσαμε νά μεταδώσουμε στόν άναγνώστη ήταν ή ίκανότης τού δυσπιστείν .
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ -ΛΕΥΚΑΔΑ 1975
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://html1-f.scribdassets.com/1qa0ylkw74mr8fj/images/1-b9286244a3.jpg
ΑπάντησηΔιαγραφή